Pisarz zmagający się z materią słowa. Syn zagubiony w trudnych relacjach ze starszym już ojcem. Wreszcie - mężczyzna uwikłany w pełne napięć, erotyki i braku zrozumienia związki. Zafascynowany kobietami, nieumiejący z nimi rozmawiać. Człowiek pełen tłumionych pasji.

J.M. Coetzee nie ukrywa tożsamości bohatera. To on sam. Poznajemy go przez jego własny dziennik i pełne emocji opowieści związanych z nim kobiet. Z zapiskĂłw pisarza przebija poruszające poczucie osamotnienia, wyobcowania, niemożliwości zaopiekowania się osobami, ktĂłre kocha, a ktĂłrym nie jest w stanie tego okazać. Z tej perspektywy pisarstwo zdaje się jedyną, chociaż bolesną drogą kontaktu ze światem.

Lato to kolejna autobiograficzna powieść J.M. Coetzee`ego po Młodości i Chłopięcych latach. Precyzyjnie skrojona, poruszająca autentycznością i bez pośpiechu opowiedziana historia. Wybitna powieść Noblisty.

Prawdziwa historia ludzi, ktĂłrzy w stylu Indiany Jonesa przechytrzyli terrorystĂłw z Al-Kaidy.

W tej historii jest Bono z U2. Przylatuje do pustynnego Timbuktu prywatnym samolotem, wygłasza parę banałĂłw o muzyce silniejszej niż wojna, a potem ulatnia się w towarzystwie obstawy. Cztery dni pĂłźniej do miasta wjeżdża Al-Kaida i zaczyna obcinać ludziom ręce. Jest tu rĂłwnież średniowieczny poradnik dla mężczyzn na temat spĂłłkowania z żonami i zestaw koranicznych modlitw o długą erekcję oraz mocniejszy orgazm.

Przede wszystkim jednak jest 377 tysięcy bezcennych manuskryptĂłw, ktĂłre powstały w maleńkim Timbuktu na krańcach Sahary. Dorobek cywilizacji, ktĂłra była otwarta i tolerancyjna, gdy w świecie Zachodu wolnomyśliciele wciąż byli paleni na stosach.

Jako Pierwsza Dama StanĂłw Zjednoczonych i pierwsza Afroamerykanka na tym stanowisku pomogła uczynić Biały Dom bardziej otwartym niż kiedykolwiek wcześniej. Została wielką rzeczniczką kobiet, zarĂłwno tych w USA, jak i na całym świecie, gruntownie zmieniając przyzwyczajenia rodzin w zakresie zdrowszego i bardziej aktywnego życia.

Towarzyszyła mężowi, gdy prowadził Amerykę poprzez niektĂłre z najtrudniejszych chwil w historii kraju. A przy tym pokazała nam, jak się poruszać na parkiecie, totalnie wymiatała w Carpool Karaoke i wychowała dwie trzeźwo myślące cĂłrki, chociaż media, ktĂłre nie wybaczają, cały czas patrzyły jej na ręce.

W tych wspomnieniach, historii głęboko przemyślanej i opowiedzianej z porywającą swadą, Michelle Obama zaprasza czytelnikĂłw do swojego świata. Porządkuje doświadczenia, ktĂłre ją ukształtowały od dzieciństwa w południowym Chicago, przez lata pracy na kierowniczym stanowisku, kiedy musiała pogodzić macierzyństwo z karierą, aż do czasu spędzonego w najsłynniejszym domu świata. Swoje zwycięstwa i porażki, zarĂłwno te publiczne, jak i prywatne, opisuje z niezawodną szczerością i wielkim humorem, opowiadając historię swego życia w taki sam sposĂłb, w jaki je przeżyła: we własnych słowach i na własnych warunkach.

Ciepła, mądra i odkrywcza książka Becoming to zaskakująco intymny rozrachunek w wykonaniu kobiety wrażliwej i stanowczej, ktĂłra konsekwentnie przerastała cudze oczekiwania. Jej opowieść potrafi natchnąć do tego samego.

Polskie wydanie słynnego zbioru esejĂłw Susan Sontag. Amerykańska autorka kreśli sylwetki kilku twĂłrcĂłw, m.in. : Waltera Benjamina, Eliasa Canettiego, Antonina Artauda, zastanawia się nad źrĂłdłami popkulturowej fascynacji faszyzmem i przygląda się kolejnym mistyfikacjom Leni Riefenstahl. Motywem przewodnim wszystkich esejĂłw czyni Sontag związki estetyki i etyki w literaturze, filozofii, teatrze i filmie. NiektĂłre eseje mają charakter bardziej osobisty, jak wspomnienia o Paulu Goodmanie i Rolandzie Barthesie, inne stanowią interpretacje dzieł, wszystkie jednak cechuje przenikliwość myśli i pasja autorki. "Wszelka sztuka, ktĂłra wyraża radykalne niezadowolenie i pragnie zaburzyć miłe doznania, ryzykuje, że zostanie rozbrojona, zneutralizowana i pozbawiona burzycielskiej mocy przez podziw innych, przez to, że zostanie (lub wydaje się, że została) całkowicie przeniknięta, przez praktyczne zastosowanie" - pisze Sontag w eseju o Artaudzie. Sama stara się czytać i pisać tak, żeby nie ujarzmić sztuki, lecz ocalić jej niszczycielską moc.